«Лайли ва Мажнун» достонининг ёзма ва оғзаки адабиётдаги талқини

Ushbu dissertatsiya «Layli va Majnun» dostonining oʻzbek klassik va ogʻzaki adabiyotdagi talqini hamda rivojlanish bosqichlarini, turli variantlarini, ularning oʻziga xos badiy va lingvistik xususiyatlarini qiyosiy-tipologik, qiyosiy-tarixiy va strukturaviy hamda badiiy tahlil usullari asosida oʻrganadi. Tadqiqotda dostonning paydo boʻlishi, uni yaratilish tarixi, oʻzbek adabiyotiga kirib kelishi, rivojlanishi, turli variantlari, shu jumladan, Xorazmda topilgan qoʻlyozma va boshqa sheʼriy manbalar tahlil qilinib, ularning badiiy-estetik qimmati, oʻziga xosligi ochib berilgan.

Asosiy mavzular

• Dostonning tarixiy manbalari va rivojlanish bosqichlari: Dostonning paydo boʻlishi VII asrga, arab dunyosiga borib taqalishi, turli xalqlar orasida tarqalib, koʻplab adabiy asarlarga asos boʻlganligi, A. Navoiy, Fozil Yuldosh, Umar Boqiy va boshqa ijodkorlar tomonidan yaratilgan variantlari hamda ularning badiiy-estetik qimmati, oʻziga xosligi tahlil qilingan.
• Dostonning ogʻzaki va yozma variantlari: Xorazmda topilgan yangi qoʻlyozma, Xorazm sharif, Abdullaziz, Umar Boqiy, Fozil Yuldosh kabi mumtoz ijodkorlar hamda oddiy xalq ijodkorlari tomonidan yaratilgan turli varianlarining qiyosiy tahlili, ularning til xususiyatlari, badiiy mahorati, oʻziga xos jihatlari aniqlangan.
• Doston syujetining rivojlanishi va badiiy xususiyatlari: Doston syujetining oʻzbek klassik va ogʻzaki adabiyotdagi oʻrni, uni yaratilishiga taʼsir etgan omillar, syujetning koʻchishi va rivojlanishi, obrazlar tizimi, badiiy mahorat, stilistik usullar, shoir va baxshilarning ijodiy mahorati tahlil qilingan.