Sirojiddin Sayyid idiostili va poetik nutq konseptosferasi

Ushbu dissertatsiya tadqiqoti Sirojiddin Sayyid ijodining idiostili va poetik nutqining konseptosferasini lingvokulturologik va lingvokognitiv nuqtai nazardan oʻrganishga bag'ishlangan. Tadqiqotda ijodkorning til shaxsi sifatida o'ziga xosliklari, uning ijodiy uslubi, tilni qoʻllashdagi individual yondashuvlari va oʻzbek badiiy nutqining rivojiga qoʻshgan hissasi tahlil qilingan. Shuningdek, ijodkorning konseptual olami, ayniqsa, "Yil fasllari" va "inson" konseptosferalari, ularning milliy-madaniy va lingvokognitiv xususiyatlari ochib berilgan.

Asosiy mavzular

• Kirish: Tadqiqot mavzusining dolzarbligi, zarurati, jahon va oʻzbek tilshunosligida mavzuning oʻrganilganlik darajasi, tadqiqot maqsadi va vazifalari, obyekti va predmeti, uslubiyat, ilmiy yangiligi, amaliy ahamiyati va natijalarining joriy qilinishi bayon etilgan.
• Zamonaviy tilshunoslikda ijodkor idiostilini oʻrganishning lingvistik shartlari: Ushbu bobda idiostil fenomeni, uning tarixiy rivojlanishi, tilshunoslikda ijodkor idiostilini oʻrganishning nazariy-metodologik asoslari, lingvopoetik va lingvomadaniy jihatlari tahlil qilingan. Ijodkorning individual uslubini shakllantiruvchi omillar, xususan, okkazionalizm, metafora, sinonimik variantlar va ularning badiiy matndagi oʻrni koʻrib chiqilgan.
• Olamning lisoniy manzarasida "inson" konseptosferasining aks etishi: Bobda "inson" konseptosferasining lingvomadaniy va lingvokognitiv xususiyatlari, "ota", "ona", "yigit", "farzand", "vatan", "sevgi", "baxt", "sogʻinch" kabi konseptlarning badiiy talqini, ularning milliy-madaniy va lingvokognitiv jihatlari tahlil qilingan. "Inson" konseptosferasining nominativ maydoni va uning shakllanishi yoritilgan.