Alisher navoiy va adib ahmad asarlarida bilim va jaholat talqini

Maqola Alisher Navoiy va Adib Ahmad asarlarida bilim va jaholat tushunchalarini tahlil qiladi. Unda ushbu adiblar ijodida didaktik adabiyotning o'rni, bilim va aqlning inson hayotidagi ahamiyati, shuningdek, bilimdonlik va johillikning oqibatlari yoritilgan. Asarlardan hikmatli so'zlar keltirilib, ularning mohiyati ochib beriladi.

Asosiy mavzular

Didaktik adabiyotning turkiy adabiyotdagi o'rni: Maqola turkiy adabiyotda pand-nasihat ruhidagi asarlar alohida o'rin tutishini ta'kidlaydi. Islom dinining tarqalishi bilan didaktik adabiyotning shakllanishi o'zaro bog'liq ekanligi ko'rsatilgan.
Adib Ahmadning bilim va jaholat haqidagi qarashlari: Adib Ahmadning hikmatlari, xususan, bilim va jaholat to'g'risidagi qarashlari o'zbek mumtoz adabiyotida davom etganligi ta'kidlangan. Uning "Hibat ul-haqoyiq" dostonida bu masalaga alohida e'tibor qaratilganligi aytiladi. Misol sifatida dostonidan to'rtlik keltiriladi va tahlil qilinadi.
Alisher Navoiyning bilim va ma'rifat haqidagi fikrlari: Navoiyning Adib Ahmad hikmatlariga hamohang fikrlari, xususan, "Farhod va Shirin" dostonidagi Shoh G'arib Mirzoga nasihatlari misolida ko'rsatilgan. Navoiy bilimni insonning kamchiliklarini yopadigan ulug' ne'mat deb bilishi ta'kidlangan.
Adib Ahmad va Alisher Navoiyning qarashlaridagi mushtaraklik: Ikkala mutafakkir ham o'z qarashlarini diniy manbalar bilan quvvatlashga harakat qilishi, ularning fikrlashidagi mushtaraklikni ko'rsatadi. Din va tasavvuf namoyandalarining hikmatlaridan ozuqlanganligi sababli qarashlarida mushtaraklik yuzaga kelganligi qayd etiladi.