Система персонажей в романе «Собор Парижской богоматери» В.Гюго

«Собор Парижской богоматери» — француз язувчиси Виктор Гюгонинг романи бўлиб, у 1831-йилда яратилган. Роман XV асрнинг Париж воқеаларини тасвирлайди ва қаҳрамонларнинг драматик тақдирларини, шунингдек жамиятнинг ижтимоий муаммоларини очиб беради. Асосий қаҳрамонлар — муҳаббати учун барча нарсага тайёр бўлган чўлоқ Квазимодо, гўзаллиги ва беғуборлиги билан ажралиб турадиган Эсмеральда, шаҳвоний ҳисларга берилиб, виждонини йўқотаётган руҳоний Клод Фролло. Китоб ўрта аср Парижининг ёрқин манзаралари билан ўқувчини жалб этиб, ўша даврнинг тарихи, меъморчилиги ва урф-одатлари ҳақида ҳикоя қилади.

Asosiy mavzular

Муҳаббат ва нафрат: Романда муҳаббатнинг турли қирралари тасвирланган: Квазимодонинг Эсмеральдага нисбатан чексиз ва қурбонликка тайёр муҳаббати, Клод Фроллонинг шаҳвоний истаклари, Эсмеральданинг Фебга нисбатан соф ва беғубор туйғулари. Бу туйғулар қаҳрамонларнинг тақдирини белгилаб беради.
Ижтимоий тенгсизлик: Романда жамиятнинг ижтимоий қатламлари ўртасидаги фарқ ёрқин кўрсатиб берилган. Оддий халқнинг аянчли аҳволи, руҳонийларнинг мунофиқлиги ва адолатсизлиги, ҳукмрон табақанинг бефарқлиги тасвирланган. Бу муаммолар қаҳрамонларнинг ҳаётига жиддий таъсир кўрсатади.
Зулмат ва ёруғлик: Романда гўзаллик ва хунуклик, яхшилик ва ёмонлик ўртасидаги кураш тасвирланган. Квазимодонинг хунук қиёфаси ортида катта қалб яширинган бўлса, Клод Фроллонинг чиройли қиёфаси ортида шаҳвоний истаклар ва разолат ҳукм суради.
Тақдир ва эрк: Романда қаҳрамонларнинг тақдири олдиндан белгилангандек туюлади, лекин улар ўз эрклари билан ҳаракат қилиб, ўз ҳаётларини ўзгартиришга ҳаракат қиладилар. Қаҳрамонларнинг ўз туйғулари ва эътиқодларига содиқ қолиши уларнинг драматик тақдирини белгилайди.