Ислом ҳуқуқшунослигида табиий бойликлардан фойдаланиш тартиботи ва Ўзбекистон қонунчилиги (Бурхонуддин Марғинонийнинг “Ҳидоя” асари асосида)

Ushbu maqola Burhoniddin Marg'inoniyning "Hidoiya" asaridagi "Hosil- siz yerlarni o'zlashtirish" va "Ov qilish haqidagi kitob"larida keltirilgan islom huquqi normalari bilan O'zbekiston Respublikasining yer, suv va hayvonot dunyosidan foydalanish hamda uni muhofaza qilishga oid normalarini qiyosiy tahlil qiladi. Unda tabiiy boyliklarni muhofaza qilish muammolariga yechimlar taklif etilgan.

Asosiy mavzular

Hosil-siz yerlarni o'zlashtirish: Qadimda hosilsiz yerlarni o'zlashtirish islom huquqida qanday tartibga solinganligi va bu me'yorlar bugungi O'zbekiston qonunchiligida qanchalik aks etgani tahlil qilinadi. "Hidoiya"dagi "hosilsiz yerlarni o'zlashtirish" instituti bugungi kunda "yangi yerlarni o'zlashtirish" deb tushunilishi, bu jarayonda fermerlarning huquqlari va imkoniyatlarini kengaytirish masalasi ko'rib chiqiladi.
Ov qilishga oid qoidalar: Maqolada "Hidoiya" asaridagi "Ov qilish haqidagi kitob"da bayon etilgan ov qilishga ruxsat berish, ov qilish usullari va ov mahsulotlarini iste'mol qilish bilan bog'liq islom huquqi normalari o'rganiladi. Bu normalarning O'zbekiston Respublikasi "Hayvonot dunyosini muhofaza qilish va undan foydalanish to'g'risidagi" Qonuni bilan qiyoslanadi va ularning o'zaro bog'liqligi ko'rsatiladi.
Suvdan foydalanish va muhofaza qilish: "Hidoiya"da suvning muhim ne'mat sifatida ko'rilishi, undan foydalanish va uni muhofaza qilishga oid islom huquqi me'yorlari tahlil qilinadi. Xususan, suv manbai sifatida quduqlarning o'rni va ulardan foydalanish huquqi O'zbekiston Respublikasi qonunchiligida qanchalik o'z aksini topganligi haqida so'z yuritiladi.